သူ့ကျွန်ဘဝရဲ့ချုပ်ချယ်မူမျိုး
ကိုယ့်ချစ်သူရင်မှာ မရှိစေရဘူး။
နေခြည်ငတ်တဲ့ကောင်းကင်ကို
အာရုဏ်ဦးနဲ့ ဖူးပွင့်စေမယ်။
ခြောက်သွေ့နေတဲ့အပြုံးတွေပေါ်
ဂရုဏာမိုးရေ ဖြိုင်ဖြိုင်သွင်းမယ်။
ငါပိုင်ဆိုင်တဲ့အကြင်နာမြေကြီးနဲ့
သောကပင်လယ်အစင်းစင်းကို
မြေမြုပ်သဂြိုလ်ပစ်ပါ့မယ်။ ။
ရန်ကုန်လမ်းမတွေဟာ
သူရဲကောင်းတွေ သွေးရနံ့နဲ့
သင်းပျံ့နေဆဲ...
မတရားမူကို တော်လှန်ရင်း
ဖိနှိပ်မူကို ဆန့်ကျင်ရင်း
အားလုံးကို ချစ်တယ်
အားလုံးကို ခင်တယ်
မှားတာရှိလဲ Sorryပါလို့
ဝိညာဥ်တွေဟာ ကြွေးကြော်နေတုန်း...
ဟော...
( 14.3.2021)
တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း
ကိုယ့်နှလုံးသားကို ကိုယ်ကြည်ညိုရင်း...
ကဗျာတွေကို ထွေးပိုက်ရင်း...
အိပ်မက်တွေကို အရောင်ခြယ်သရင်း...
ဒီလိုပါပဲ...
အရာရာဟာ
ခနတာဆိုတာ လက်ခံရင်းပေါ့ ။ ။
တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း
နာကျည်းစရာ စာမျက်နှာတစ်ရွက်ကို
ကျော်ပြီး ဖတ်လိုက်ချင်တယ်။
ရံဖန်ရံခါ အတိတ်ရဲ့ပုံရိပ်တွေက
အိပ်မက်ဆိုးသဖွယ် ခြောက်လန့်လို့
ဒီအိပ်မက်ဆိုးကလည်း နိူးထချင်ပြီ။
အာရုံဦးရဲ့နေ့သစ်တိုင်းကို
ဇောချွေးတွေနဲ့လည်း
မကြိုဆိုချင်တော့ဘူး။
ရေပြင်လို လေတိုက်တိုင်း မငြိမ်တဲ့ဘဝမှာ
ဗေဒါလို ပျော်ပျော်လေးပဲ မျောနေတော့မယ်။
အခွင့်ရှိလို့ ပြန်ဆုံတဲ့အခါ
တည်ငြိမ်တဲ့ကျောက်ဆောင်အဖြစ်နဲ့သာ
မြင်တွေ့လိုပါတယ်။ ။
တေလေ(8.5.2018)
" အမေ သားတို့ လိမ်မာပါတော့မယ် "ဆိုပြီး
စိတ်ဆိုးလို့ အိမ်ပြန်မလာတဲ့ အမေကိုတွေ့တဲ့အခါ
သားတစ်ယောက်က ပြန်လာဖို့တောင်းပန်တဲ့လေသံမျိုးနဲ့
ပြောချင်တယ်။
" အမေ သားတို့အိမ်ကို ပြန်လာပါ။ "
ဒီ...ရာသီမှာ
အလွမ်းတွေ ပင်လယ်ဝေပြီး
နာကျင်မူတွေ သောင်ပြင်လွင့်နေရ...
(ဘယ်သူဟာ ကွယ်လွန်..
ဘယ်သူဟာ ဆုံးပါး...)
ဒါတွေဟာ နားယဉ်ပါးလာတော့
ဂူဟာ သတိမမူလဲ မြင်နေရ...
အနိစ္စသဘောတရား ရှူရအောင်လဲ
အာဏာတခါသိမ်း နှစ်( ၅၀)...
အမြဲခြင်းတရားကို ရှုချင်တဲ့အခါ
ရွေးကောက်ပွဲအနိုင်ရ အစိုးရကိုပဲ ရှုကြရပေါ့...
ချစ်တဲ့သူတွေ အဝေးရောက်ပြီး
ပစ်ရမဲ့ သူတွေ ဘေးရောက်လာတဲ့အခါ
သမုဒယသစ္စာဟာ ငေးမောလို့...
ဒီကာလရဲ့ ရင်နာစက်ဝန်းမှာ
မြန်မာပြည်ဟာ ဘုရားဟောခဲ့တဲ့
ကပ်ကြီးသုံးပါးနဲ့ ရန်သူမျိုး( ၅)ပါးရဲ့
ဇာတိမြေ...။။
"ဥပါဒါနပစ္စယာ ဘဝေါ" လို့ သိနေလဲ
လွမ်းတာက လွမ်းတာပါပဲ...
ပဠာစာရီတောင်
ဘုရားရှေ့ လွမ်းခဲ့သေးတာပဲ...
ဘုရားဟာ လွမ်းခြင်းကို
တားမြစ်တော်မမူ...
အပြုံးတွေဟာ ရေစိမ်မခံဘူး။
နွေးထွေးမူတွေဟာ
အလင်းရောင်ကို ကြောက်တယ်။
စကားလုံးလှလှတွေဟာ
စည်းဝါးမကိုက်သလို
စကားလုံးကြမ်းတွေဟာလည်း
သိပ်အတ္တဆန်တယ်။
ပညာတွေ
ကောင်းကင်လိုမြင့်လာသလောက်
သဘောထားတွေဟာ ခပ်သေးသေးနဲ့
မိုးစက်တွေလို အောက်ရောက်ကုန်တယ်။
ဒီလိုနဲ့ပဲ တစ်ရာတန်ပိုင်တဲ့လူအချို့ဟာ
တစ်ထောင်ဖိုးပျော်နေတာကို ငါမြင်ခဲ့တယ်။ ။
ငါ့...ငါးလေးတွေဟာ မပြောမဆိုနဲ့
တကောင်ပြီးတကောင် ေသသေသွားတယ်...
ခုဆို...
၃ပေ ၁ေပခွဲ ငါးကန်လေးဟာ ငြိမ်သက်လို့ပေါ့..
ငါ့...မိတ်ဆွေအချို့က ရုတ်တရက်
ခရီးဝေးကို ထွက်ခဲ့ရတယ်...
( အချို့တွေ တင်စားတာေတာ့ ကြယ်ကြွေတာတဲ့။)
တရားဟောဘုန်းကြီးဟာ မတရားမူကြောင့်လို့ မဟောရဲတော့ ငါဟာ ရေစက်ခွက်ကို မကိုင်ခဲ့...
သာဓု ခေါ်သံအစား
ရင်ထဲကနေပဲ " အရေးတော်ပုံ အောင်ပါစေ "လို့
၃ခါ ရေရွတ်တော့ ပတ်ဝန်းကျင်ဟာ ငြိမ်သက်လို့ပေါ့...
ငါ့...လုပ်ငန်းစုလေးဟာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့
ယိုင်နဲ့လာတယ်...
တက်လို့လုပ်တဲ့အလုပ်ဟာ
ငတ်ဖို့ လမ်းစ ပြုနေတာ လပေါင်းများစွာကြာတော့
ပိတ်လိုက်ရတဲ့သူငယ်ချင်းဆိုင်တွေနား ဖြတ်သွားမိတဲ့အခါ
နှလုံးခုန်သံတွေဟာ ငြိမ်သက်လို့ပေါ့...
ငါ့...ကောင်မလေးဟာ
တော်လှန်ရေးကြောင့် ခနတာအဝေးကို
ရောက်သွားတယ်...
လူဝေးလို့ မဟုတ်ပဲ
စိတ်ချင်းဝေးလာတဲ့အခါ
ရှေ့ဆက်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးဆိုတဲ့
အကြောင်းပြချက်လောက်နဲ့ လမ်းခွဲကြတော့
ေပြာစရာ စကားလုံးတွေဟာ ငြိမ်သက်လို့ပေါ့...
ဒီကာလတွေရဲ့ လောကဓံဟာ
ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်ပါပဲ...
ရင်ဆိုင်ကြရတဲ့ လူတွေသာ
လူးလူးလွန့်လွန့်....
နှစ်ကာလ အတန်ကြာ
ပျော်ရွှင်မူကို ရှာဖွေခဲ့တဲ့ ဒီငနဲ
နောက်ဆုံးတော့လည်း သူ့အပြုံးတွေအောက်
ဒူးကို ထောက်လို့ပေါ့။
ဆယ်စုနှစ်တခုစာ ပျောက်ဆုံးနေခဲ့တဲ့
ကြည်နူးမူတွေ သူနဲ့တွေ့မှ ပြန်ရှင်သန်လာတာတဲ့။
ဟုတ်ချင်လည်း ဟုတ်မှာပါ။
(ဆိုလိုတာကတော့ မဟုတ်ချင်လည်း မဟုတ်ဘူးပေါ့)
ဘယ်နဂါးဟာ နဂါးပတ်ကြော့ကွင်းမှာ ပျော်ခဲ့ဖူးလို့လဲ။
ခင်ဗျားတို့လည်း
ပျော်ရွှင်မူဟာ ကျွဲေြခရာခွက်ထဲမှာရှိတယ်ဆို
ကခုန်ပေါက် ခုန်ဝင်မိကြမှာပဲ မလား?
(ဒါကတော့ အဘ နဖူး သိုက်ရှိတယ်ဆိုလို့
တူးကြည့်တာမျိုးနဲ့ပေါ့ မတူဖူးဘူးေလ။)
သေသေချာချာ တွေးကြည့်မယ်ဆို
အထီးကျန်ခြင်းဟာ အကျဉ်းကျနေတာပဲ။
ဇာတ်ပေါင်းလို့ အပစ်ရှာတဲ့အခါ
အထီးကျန်ခြင်းကိုသာ ကြိုးစင်တင်ကြပေါ့။
သဘာဝတရားဟာ သိပ်ပြီး ကြင်နာတက်တဲ့
ဘုရားရှင်ပဲ။
(အဲ့ဒီထဲတော့ ငါပါချင်မှ ပါမှာပေါ့နော်)
မျက်လုံးဟာ တလုံးထဲ ပါရင် မြင်ရနေသားနဲ့..
နှာခေါင်းဟာ တပေါက်တည်းနဲ့ ရှုလို့ရပါရဲ့သားနဲ့...
နားလဲ ထို့အတူပေါ့လေ။
ဒါတွေ ခင်ဗျားတို့ သိနေလို့ ရှင်းပြမနေတော့ဘူး။
ထပ်ပြီး သိစေချင်တာ တခုက
သူတို့ဟာ အနေနီးြပီး ပုံစံတူပေမယ့်
ပြိုင်တူ ရှင်သန်ခွင့် အလွန်နည်းပါးကြတယ်ဆိုတာပါပဲ။
(လူပိန်း နားလည်အောင် ဥပမာပေး ရှင်းပြရင်
နှာခေါင်းပေါက် ၂ခုလုံးဟာ ပြိုင်တူ အသက်ရှု မနေကြပါဘူး။ပုံမှန်အားြဖင့် တဖက်ပဲ ရှုပါတယ်။ပြိုင်တူရှုတဲ့ အခိုက်အတန့်ဟာ အတူတူ ရှင်သန်ခွင့်ရတဲ့ အခိုက်အတန့်ပေါ့ ။ကျန်တာတွေလဲ ထို့အတူပါပဲ။
ခင်ဗျားဟာ လူပိန်းဆို ဒါကို ဖတ်ရမယ်။ မပိန်းရင် အစတည်းက ကျော်သွားပေါ့)
ရေးချင်တာကို ရေးလိုက်တာပါ။
တွေးချင်ရာကို ခင်ဗျားတို့ တွေးလိုက်နိုင်တယ်။
(ဒါကတော့ ခင်ဗျားတို့ရဲ့
ကိုယ်ပိုင်လွတ်လပ်ခွင့်ပဲ။)
ကျနော်ကတော့ ငေးချင်ရာကို ငေးပြီး
ဆွေးချင်တာတွေကို ဆွေးမယ်။
ကိုယ်စီကိုယ်ငှ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကြည်နူးနိုင်ကြပါစေသော်...
(တရားဟောနေတာ မဟုတ်လို့ ဒူဝေဝေလို့ မရေးတော့ဘူး ။
အဲ့တော့ ခင်ဗျားတို့လဲ သာဓုခေါ်စရာ မလိုပါဘူး)
ကိုယ်ဟာ...
အလေ့ကျပေါက်တဲ့အပင်မျိူးမဟုတ်တော့
ခြုံနွယ်တွေရဲ့ အမြင်မှာ
ရိုင်းစိုင်းနေမှာပဲ...
ငါ ဘာလုပ်နေလဲ ဆိုတာထက်
ငါ စားတဲ့ထမင်းမှာ
သူများ မျက်ရည်စက်တွေ မပါဘူး ဆိုတာရယ်...
ငါ ရှင်သန်နေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်အတွက်
အဆိပ်ဖြစ်မနေဘူး ဆိုတာရယ်လောက်ပဲ
မင်းတို့ သိထားရင် ရပြီ...
တကယ်ဆို ငါက မင်းတို့သိတဲ့
ကျေးညီနောင် ပုံပြင်ထဲမှာ မပါခဲ့တဲ့
ဘယ်သူ့ဆီမှ မကျပဲ မုန်တိုင်းနဲ့ပျော်နေတဲ့
ကျေးတကောင်...
မူးမူးရူးရူး ချစ်ခဲ့တာမဟုတ်ပဲ
ရူးရူးမူးမူး ချစ်ခဲ့တာမို့
နာကျင်နေရတယ် ဆိုရင်
ဒါဟာ...
တွယ်တာတက်သူတွေရဲ့
မြတ်နိုးမိရာလမ်းပဲ။
ကိုယ်မျက်နှာလွှဲလိုက်မှ
တောက်ပခွင့်ရမယ့် ဘဝအချို့အတွက်
ကိုယ်ကပဲ မြတ်နိုးခြင်းများစွာနဲ့
ကျောခိုင်းလိုက်ရပါတယ်... သော်တာ
မင်းလည်း လင်းလက်ပါစေ...
မုန်တိုင်းဟာ လေညှင်းယောင်ဆောင်ပြီး
ငါ့ဘဝထဲ ဝင်လာဖူးတယ်။
ဒါတွေကြောင့်ပဲ ချစ်ခြင်းတရားကို
ငါ မယုံရဲဘူး ...သော်တာ
ကလေးငယ်တွေရဲ့
ပြုံးပန်းလေးတွေ ဖြူဖွေးသန့်စင်ဖို့ရာ
လူယုတ်မာတွေရဲ့
မျက်နှာပေါ်က အပြုံးတွေကို
မမြင်တွေ့ပါရစေနဲ့လား...ဘုရားသခင်
အရိမေတ္တယျဘုရားဟာ
စစ်ဘေး ဒုက္ခသည်တွေကို မြင်ပြီးမှ
တောထွက်မှာလား။
ဒီမေးခွန်းကို နက်ပြည်ရောက်
သူငယ်ချင်းတွေဆီ E-mailပို့
မေးခိုင်းလိုက်မယ်။
မင်းတို့ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပါ။
ငါလည်း ငရဲပြည်ကနေ
ဘုရားရှင်ကို ခံဝန်ကတိထိုးခိုင်းမယ်။
